"den blok"

't Is ne keer iets anders, zo u dagen al studerend doorbrengen.

Elke morgen opstaan en ergens heen gaan om te studeren, in mijn geval de bibliotheek.
Thuis lukt dat toch allemaal niet, daar is er te veel afleiding, computer-, dutjes- en muziekgewijs.
Na dat opstaan is het dus studeren geblazen en dat tot het middageten en daarna tot het avondeten
en als ik dan nog even zin of motivatie heb studeer ik nog even door tot 's avonds laat.
Oftewel gewoon thuis oftewel in dat hip studentenhuis genaamd de therminal of kort weg "den thermi".
alhoewel dat dat daar nu ook zo goed niet gaat.

Zo kwam ik laatst na het eten rond acht uur toe en zag ik nog een laatste vrije plaatsje. Ik ging zitten en haalde mijn boeken uit. Zoals een echte voorbeeldige student.
Ik haalde mijn schrijfgerei boven (een stylo), keek nog even op mijn gsm om te zien hoe laat het was en hoe populair ik was (niet zo).
Tijd om er in te vliegen!
Dat ging even goed en ik leerde over interessante dingen die ik even niet kan opnoemen omdat ik bezig ben met andere dingen (het is oudjaar vandaag).

Toen zag ik dat er voor mij toch wel een schoonheid zat van het kaliber dat in u hoofd blijft steken en dat er voor zorgt dat ge aan niets anders meer kunt denken. Zo eentje met schone zwarte krulletjes, een schattig gezichtje en zo'n leuke uitdrukking op haar gezicht die zegt dat ze het allemaal niet meer zo goed snapt maar toch doorzet.
Weg concentratie natuurlijk.
Ik begon dus, af en toe opkijkend, te dromen over hoe wij samen weg zouden vluchten uit deze studiehel naar betere oorden waar het mogelijk is om zonder geld en zorgen, alleen met elkaar te leven.
Ik speelde met het idee om iets te vragen à la "Mag ik even uw fluostift lenen?" of "Tot hoe laat is de therminal open vandaag?" maar dat is allemaal nogal voorspelbaar en dus ging ik zeggen dat ze niet de enigste was die sukkelde met haar leerstof en dat ik met haar meeleefde.

Natuurlijk, durfde ik dat allemaal niet en kwam er niets van in huis.
Na even een sigaret gerookt te hebben en beseft te hebben dat ik weer voor haar zat en dat er niet veel gestudeerd zou worden ging ik een kakske doen. Alsof al die zenuwen nog niet genoeg waren was ik nogal winderig van de stoverij die ik gegeten had.
Bon, ik zet mij na mijn behoefte gedaan te hebben terug op mijn gat en na vijf minuten neemt zij een pauze en ik besluit dat het tijd is om actie te ondernemen. Ik besluit dus om een briefje te schrijven en in haar pennenzak te steken, als ik er nu over nadenk, verdomme wat een dwaas idee! Bon, op mijn briefje stond er dus iets in de trend van :

Als de wereld omgekeerd was en de manier hoe jij me afleidt bevorderend zou werken voor de studies dan was ik er nu al door voor al mijn examens.
You're a stone fox!
en dan mijn telefoonnummer.

Dju toch...
Nog altijd niets gehoord,
had ik haar maar gewoon aangesproken zoals normale mensen.
Of misschien heeft ze het minuscule briefje nooit gezien en droomt ze nu ook van mij?
Wie weet?

Over langharige dreadlocks en achter de computer beseffen dat mijn blog nog bestaat.

Goeie...(vul zelf in) iedereen,
ik weet niet of iemand nog op deze keicoole en hippe site komt,
maar dat doet er eigenlijk ook helemaal niet toe, wat er wel toe doet is dat het vr mij af en toe eens als uitlaatklep dient. En uitlaatkleppen zijn altijd handig. Zeker ivm auto's.

Nu, ik.
Ja ik is natuurlijk weer een voorspelbaar begin. Ikke ikke ikke en de rest kan stikken.
Ik hoor u al denken. Maar, geen nood, ik zal solidair zijn voor de altruisten onder jullie en beginnen met ki ipv ik.

Ki heb tot nu toe een zeer goede vakantie gehad en ki heb mij al zeer goed geamuseerd.
Ki weet het "ki" leest niet zo vlot. Dus wordt het terug "ik" (egocentrisch zijn mag af en toe wel eens).
En we zijn weer aan het afdwalen op paden die zelf niet meer in dezelfde richting zijn als waar we moesten zijn.

Dus, ik ben dit weekend naar reggae Geel geweest en ik vond het fijn.
Hoe? Met de auto
Hoeveel? Gratis, want mijn goede vriend Lennert had een backstage- (jazeker) ticket geregeld en dat betekent een frisse douche en geen stink-wc's. Je zou voor minder..
Wanneer? Heb ik al gezegd.
Waar? Spreekt voor zich, Reggae "Geel". Reggae groen zou natuurlijk eigenlijk iets meer voor de hand liggen, maar ja het festival vindt nu eenmaal plaats in Geel.

Anyway, twas fijn en plezierig om eens tussen rasta-medemensen te feesten en te roepen Jah rastafari, give it up for the Andalouze-sauce!
Ik heb dus daar een eigen soort Rastafari-achtig geloof opgericht dat draait rond frieten met allerhande sausen. Zo lekker vind ik dat.
Ik kwam op het idee doordat ik een pak friet met Andalouse zat te verorberen.
Dus, for all the Andalouze-sauce eaters out there, Give it up!
Haile Samurai-sauce I, King of fries and the Mayonaise of lords,
Rastafries!

Bo!
Big Up!

gegroet
Iljoslapje

Zwart en wit en andere kleuren.

Goeiendag,

Mijn vorige post was misschien een klein beetje zwart op wit.
Het leven is natuurlijk wat ge er zelf van maakt. Ge moogt mij ni verkeerd begrijpen.
Ik sta ook ni echt volledig achter da tekstje eigenlijk. Kzou et misschien een beetje anders moeten verwoorden.
Bvb dat het leven een pizza is die eigenlijk sowieso lekker is of lekker zou moeten zijn.
Natuurlijk is iedereen zijn pizza anders gemaakt...

't Was eigenlijk iets dat ik dacht nadat ik de film Salvador had gezien,
een film die gaat over een vrijheidsstrijder in het Spanje van Franco.
Heel mooie, ontroerende film.
greetz

Ilja

Pizza.

Te makkelijk.
Het is te makkelijk.
Het leven is als een voorgeprepareerde pizza.
We moeten hem alleen in de oven steken,
En klaar is kees.
Hem in stukken snijden en opeten is het enige wat er moet gebeuren.
Zo gaat dat tegenwoordig.
Maar wat valt er dan te doen?

Er valt vanalles te doen.
Op de pizza kan men een eitje smijten, of wat meer kaas.
Zoals men het zelf wilt,
De keuze ligt bij jou.
En bij mij.
Er zijn nog zoveel pizza’s niet voorgeprepareerd.
Pizza’s die zelf geen pizza’s zijn maar gewoon stukjes deeg.
Pizza’s die nog voor ze in de oven liggen, al lang niet meer lekker zijn en rotten in de vuilbak.
Het is niet omdat ons leven al voorgeprepareerd is, dat andere levens niet voorgeprepareerd kunnen worden. Of nageprepareerd. Pizza’s die veel lekkerder kunnen worden dan ze er al uit zien.
Of lasagna’s...

"Maar ik zit zo goed."
Dacht ik bij mijzelf.

Ilja

weer niets.

Weer niets.
Weer, niets.
Vandaag weer, wel iets.
Toch warm vandaag, dat weer.
Iets warms, maar ook wel winderig.
Na bonen, winderig.

driewerf hoera!

tot zover, mijn poëtische uitbarsting voor vandaag, 23 juni.
Geloof het of niet, helemaal uit mijn duim gezogen.
U zou voor minder denken dat u te maken heeft met een dicht-talent!

Ik weet het, het is alweer akelig stil geworden op deze blog.
Na al mijn beloften, zo stil.
Ik excuseer mij hiervoor en hoop dat het toch nog niet te laat is voor deze blog, och.
Het is omdat ik werk, zou ik kunnen zeggen.
Maar zo ongelofelijk veel werk ik nu ook weer niet,
volgende week alleszins toch niet.
Zo zal ik tijd hebben voor creatieve uitbarstingen van jewelste.

Liefst!
Graag!
Zeker weten zelfs!

Laten we hopen dat het weer geen loze belofte's zijn!

"BTW: Ik ga Spaans en Engels doen...
Zoals het een echt talent betaamt!"
Hoorde hij een fluisterend stemmetje stilletjes van achter het hoekje zeggen.

Tot de volgende,
lieve mensen!

En over roken gesproken, Turkije in de halve finale!

En ook nog,
alles voor de schetenwap!

I'm not waiting on a lady,

I'm just waiting on friend.

Zo zong Mick Jagger en zijn rollende stenen eens in zijn liedje Waiting on a friend...
en zo voelde ik mij ook, toen ik, hoe kan het ook anders, wachtte op een vriend.
En niet op een schone dame, dat is nu even spijtig genoeg niet het geval.
Maar, daar komt wel verandering in, eenmaal die examens gedaan zijn
en een schone dame op mij zal staan wachten. Maar wachten, zal zij niet doen.
U bent gewaarschuwd!

Anyhow, toen ik wachtte op een vriend gebeurde er wel iets grappigs in feite,
zo had ik om een sigaretje (tzou ni mogen, ik weet het) te roken een vuurtje nodig,
en dit vroeg ik aan de eerste de beste voorbijganger.
Deze bleek niet één of ander voorbijganger te zijn, maar een ex-militair die nog in Congo gezeten had
en mij zei dat ik mijn leven niet mocht verprutsen en echt iets moest doen met mijn leven, hoor wie het zegt, dacht ik dan.
Ik nam mij voor om zo vlug mogelijk kortaf met het gesprek te maken en af te ronden.
Maar, hij nodigde mij uit voor een frisse pint.

Ik had natuurlijk wel zin in die frisse pint maar één die niet uitgenodigd was door hem.
Ik had ook helemaal geen zin om verder naar zijn gezever te luisteren, dus scheepte ik hem een beetje af.
Verbazingwekkend genoeg eindigde onze ontmoeting op een moment waarop ik ineens 5 euro rijker was,
en hij nog nariep :"als 't maar voor nen blanken is"

Waarom dan accepteren?
Hmmm, twas natuurlijk al te laat om zijn vijf euro terug te geven, hij was al lang weg en zou ze toch niet terug memen of was het omdat de vijf euro gewoon verbazend lekker in mijn handen voelde?
Ik weet het niet maar ik heb mijn maat en mijzelf toch goed getrakteerd met deze bewuste, behekste, racistische vijf euro.

Misschien ben ik toch een klein beetje hypocriet?
Maar, vijf euro is altijd leuk.

Ilja

Achteruitgang.

Zoals jullie weten of niet weten ben ik een klein beetje herboren teruggekomen
uit dat verre land dat zich eigenlijk alleen nog maar in mijn dromen bevindt.
Ik ben positiever geworden, socialer, opener enz...
Ik wil echt iets doen en ben klaar voor alles wat op mij af komt.
Ik ben er dus zo een beetje op vooruit gegaan.
Maar, spijtig genoeg is deze maatchappij er precies niet op aan het vooruit gaan,
maar zelfs aan het achteruit gaan.

Zo sloeg ik gisteren mijn krant open, en las ik dat Gent in een onderzoek van de Franstalige Katholieke universiteit over de meest leefbare gemeentenin Vlaanderen op één van de laatste plaatsen staat.
De meest leefbare gemeenten zijn blijkbaar gemeenten waar zo weinig mogelijk culturele diversiteit heerst en waar mensen zo veel mogelijk van hun rust (en verveling) kunnen genieten. Gemeenten als Brasschaat of Schilde, u kent het type.
Maar, uiteraard kan men of moet men de instelling die het onderzoek pleegde in vraag stellen.
Ik, die al heel mijn bescheiden leventje in Gent woon en met plezier, nam dit een beetje als een persoonlijke belediging en ik vond dit niet kunnen. Het is dan nog de vraag of dit wel een verantwoord onderzoek was en geen meningbeinvloedende rechtse zever. U mag uw keuze maken.

Dit heeft natuurlijk niet veel te maken met de huidige situatie in onze Belgische samenleving, maar het geeft wel een soort van beeld. Tegenwoordig wordt culturele diversiteit in het algemeen als iets negatief gezien. Terwijl het eigenlijk iets heel moois is. Eén van mijn eerste dagen hier, zat ik op de tram of op de bus, en merkte ik op dat het hier een culturele soep is met veel verschillende kruiden en smaken. En ik genoot ervan, geloof het of niet. Op dezelfde tram kan je soms tegelijkertijd Arabisch , Gents-Turks (Wallah len!) Spaans en Nederlands horen. In een land als Peru hoor je dit niet hoor. Daar hoor je Spaans, Spaans en Spaans. Naar mijn mening is diversiteit iets moois. Maar zo een mening is natuurlijk erg voor de hand liggend, en uiteraard als verschillende mensen samenkomen kan dit tot conflicten lijden, dat zit nu eenmaal in de natuur van de mens.

Maar, waar ik het nu wil over hebben is het volgende, de economische en politieke situatie in het huidige Belgie, pff tis allemaal erg ingewikkeld. Maar, ik merk dat prijzen stijgen, dat bedrijven moeten besparen, dat het in een stijgende lijn loopt en dat het er niet beter op wordt... De ongelijkheid wordt groter. Het is misschien niet te merken, maar het is wel een feit. Ook het verschil tussen allochtonen en autochtonen wordt groter en er zijn steeds minder allochtonen die een diploma hebben.
En als ongelijkheid groter wordt zijn conflicten bijna onvermijdelijk. Maar laten we alles niet te negatief bekijken, het komt wel allemaal in orde.
Maar, ik zou gewoon een algemene oproep willen doen om het hoofd niet te verliezen, om je niet te laten beinvloeden door algemene ideeen in de toekomst en vooral om positief te blijven...


Ilja
Ps: sorry voor mijn ongelofelijk voorspelbare en serieuze post, maar het moest er toch ooit van komen, niet waar?
Ik merk gewoon een beetje dat er iets aan de hand is, en ik wil dit eens aan jullie oren brengen of aan jullie ogen.
Zodat jullie voorbereid zijn, als het tijd is om met z'n allen naar Perú te vluchten....