maandag 26 november 2007

Oh! Sweet Nothin'

 


Dit ben ik met Freddy, een jongen van op mijn werk.

Freddy is net zoals alle andere jongens op mijn werk een achtergelaten jongen,
die nu in het hogar de cristo woont.
Maar, zoals de anderen min of meer gelukkig lijken over het feit dat ze in het huis wonen, is Freddy eerder wisselvallig en soms lijkt hij erg blij en gelukkig maarr soms is hij ook vreselijk down en wil hij helemaal niks meer doen, niet eten, niet mee naar het park gaan en vooral niet praten, met niemand...
Dan zit hij dus zo een beetje voor zich uit te kijken.
Dit gebeurt dus regelmatig, en elke keer als dit gebeurt dan vraag ik aan "la mama Sonia" wat er scheelt en dan zegt ze dat ze het niet weet en dat ik niet met hem moet praten en dat het niets uithaalt.

Anyhowie, overlaatst had ik met Freddycito een dispuut, hij was dus met een pot lijm naar de bovenverdieping gegaan.
Ik zag hem gaan en vroeg dus wat hij daarmee ging doen, hij zei dat hij zijn tekeningen wou plakken.
Ik, zo niet-naïef als ik ben, had natuurlijk iets anders in mijn hoofd en pakte de lijm direct af.
En ik had het geweten.
Zo begon Freddy echt woest te worden en smeet hij een stuk metaal en een steen naar mijn voeten...
Ik was natuurlijk een beetje geschrokken en wist niet goed wat te doen en gaf hem dus maar de lijm terug,
toen ging ik vragen aan "la tia Doris" (degene die voor het eten enz.. zorgt) waarvoor hij die lijm had, blijkbaar wou hij dus echt gewoon zijn tekeningen lijmen, en had hij die lijm dus geleend van iemand op school omdat mijn werk op het moment geen lijm heeft.

Ik ging dus met een raar gevoel naar huis, en wist dat er toch wel iets scheelde met de jongen.
Toen besloot ik om wat extra-aandacht te geven aan Freddy en om een beetje zijn grote broer te zijn (zoals hij wel heeft, maar niet meer ziet, of zijn vader wilt niet dat hij ze ziet, ofzoiets ergs...).
Ik begon dus met hem te praten, niet dat ik dat niet deed, maar dan op een persoonlijkere manier, en gaf hem wat meer aandacht.

Twee dagen later ofzo had hij weer één van zijn fameuze buien en wou hij niet mee naar het strand, ik ging dus met hem praten en vroeg hem wat er scheelde, hij zei niks en keek voor zich uit..
Ik probeerde en probeerde maar, niks.
We proberen het met een koekje, dacht ik dan en gaf hem dan een koekje, toen kwam er toch iets uit zijn oraal orgaan.
Ik kon het echter niet verstaan (¿Qué, Freddy?).

No tengo nada.
(ik heb niks.)

Dit raakte mij toch wel serieus en het bleef door mijn hoofd spoken,
Ik besefte hoe onwetend ik was geweest en hoe veel armoede hier eigenlijk wel niet is.
Vele kinderen gaan hier gewoon niet naar school en vertonen kunstjes of verkopen snoepjes..
Vele mensen hebben hier dus echt niks niks niks, geen familie, geen geld, geen schoenen.

Anyway, ik vind dat ik nu toch wel lang genoeg heb gepraat en daarom sluit ik dit af met een liedjestekst en een video over "het niks", het lied noemt Oh! Sweet Nuthin' van The Velvet Underground, waarin iemand dus het niks aanspreekt alsof het een geliefde is.



Say a word for jimmy brown
He aint got nothing at all
Not a shirt right of his back
He aint got nothing at all
And say a word for ginger brown
Walks with his head down to the ground
Took the shoes right of his feet
To poor boy right out in the street

And this is what he said
Oh sweet nuthin
She aint got nothing at all
Oh sweet nutin
She aint got nothing at all

Say a word for polly may
She cant tell the night from the day
They threw her out in the street
But just like a cat she landed on her feet
And say a word for joanna love
She aint got nothing at all
cos everyday she falls in love
And everynight she falls when she does

She said
Oh sweet nuthin
You know she aint got nothing at all
Oh sweet nutin
She aint got nothing at all

Oh let me hear you!

Say a word for jimmy brown
He aint got nothing at all
Not a shirt right of his back
He aint got nothing at all
And say a word for ginger brown
Walks with his head down to the ground
Took the shoes right of his feet
To poor boy right out in the street

And this is what he said
Oh sweet nuthin
She aint got nothing at all
Oh sweet nutin
She aint got nothing at all
She aint got nothing at all
Oh sweet nutin

She aint got nothing at all
She aint got nothing at all
She aint got nothing at all

(ik weet dat het een verdomd lange post is, sorry daarvoor, ik hou het de volgende keer korter)

Ciao amigos

Ilja
Posted by Picasa

Son pocos, pero son.

Zo zei César Valléjo, de bekendste Peruaanse dichter het.

Waarmee hij volgens mij bedoelde dat er in het leven weinig tegenslagen zijn,
maar dat ze er wel zijn en dat ze wel eens een invloed kunnen hebben op het dagelijkse leven.

Zo loopt het veelal bij mensen, zo ook bij mij.
Ik begin het hier dus allemaal volledig gewoon te worden en gewoon een nieuw leven op te bouwen hier, en zoals het leven in België of op Frans Guyana of waar dan ook, zo zijn er hier ook tegenslagen.

Zo is één van die weinige tegenslagen hier één die toch wel een invloed heeft op mijn leven...

Maar nu genoeg rond de pot gedraaid, wie dus serieus op mijn zenuwen werkt hier, is de baas van AFS-Trujillo, Sofia(de vil).
Zij is dus iemand die al 57 jaar is en eigenlijk een beetje eenzaam is, ze heeft dus geen levenspartner of kinderen.
Daarom geloof ik dat ze zich zo inzet voor AFS om niet alleen te zijn.
Iets wat op zich wel mooi is, want nu is ze dus veel minder alleen.

Maar, omdat ze dus alleen AFS heeft, is ze er wel full-time mee bezig, en kunt ge niks doen of sofia weet er van of wilt het verhinderen.
Ze wil dus eigenlijk verhinderen dat er jongerenactiviteiten gebeuren en dat de AFS-allochtonen doen wat andere jonge mensen doen.

Voorbeeld, dit weekend was er dus dat feest waar ik jullie over vertelde, dat we een buitenfeest gingen geven op een camping...
Ik keek er sud super naar uit..
Tot ik toekwam en zag dat alle mensen die uitgenodigd waren er niet waren omdat alleen de AFS-studenten, AFS-vrijwilligers en zussen, broers daarvan mochten komen.
En dan nog niet allemaal want daarbij beslist zij nog eens welke vrijwilligers er mochten komen. Er waren dus veel mensen die normaal gezien gingen komen niet...
We waren dus met niet erg veel...
Daarnaast had zij even beslist dat alle muziek om 2uur uit moest en dat iedereen direct in zijn tent moest daarna, dat zij alle alcohol die overbleef ging meepakken,
dat we moesten opstaan om 7uur, dat we allemaal een contract moesten ondertekenen met daarin dat we akkoord zijn met al deze regels en weet ik nog wat allemaal.
En dat allemaal voor een verjaardagsfeest voor een Belgisch meisje, Hannah, terwijl zij gewoon zich wou amuseren en wou vieren dat ze 18 werd..

Dus, dank u om het verjaardagsfeest van Hannah te verprutsen, Sofia, dank u...
(al bij al heb ik mij wel geamuseerd hoor, maar tis gewoon belachelijk)

Chao Chao
Ilja

vrijdag 23 november 2007

It's an evil corporation.

Da heb ik vandaag ontdekt over het bedrijf wwarbij mijn Peruaanse vader werkt.

Zoals jullie weten werkt mijn vader in een mijn, wat minder is, is dat hij bij het bedrijf Barrick Gold werkt, 1 vd smerigste multinationals die er zijn...

Barrick Gold is dus een Canadees goudmijn-bedrijf en wil dus voornamelijk immens veel geld verdienen, hiervoor gaan niet zelden immense natuurgebieden en levens van mensen verloren. Zo vernielt de mijn waarbij mijn "vader" werkt grote stukken van het mooie Peru. Ook gaan ze nu een controversieel plan starten in het gebied tussen Chili en Argentinie, waar ze zomaar even twee van de laatste gletsjers zullen vernietigen. Dit gebied werd verkocht aan het bedrijf toen het bedrijf zei 1 miljoen dollar te geven, wat voor een arme Chileen natuurlijk immens veel is, wat in werkelijkheid gebeurde is dat de Chileen juist 19 dollar ontving...
Voor meer info zoek maar eens op google Barrick, en daarna Pascua Lama, de naam van het project in Chili...

Ik was werkelijk geschokt toen ik dit allemaal las, heel mijn familie hier loopt rond met petjes, t-shirt's en anderen van Barrick, aan de muur hangt een kalender van Barrick enz...

Ik wil er wel eens over praten met mijn "vader" eerlijk gezegd, ma ik denk dat hij gwn blij is dat hij werk heeft.
Zo is dat niet zo vanzelfsprekend in een land als Peru, en kan men dus moeilijk kritisch zijn over het werk dat je doet, anyway kheb er toch een raar gevoel bij.

Chau chau
Ilja

maandag 19 november 2007

Het gaat goed.

dames en heren,

ik stel het dus op dit moment erg goed,
zo heb ik het bijgepraat met mijn familie,
en is alles nu echt goed...

Ik denk dak een beetje verkeerde tekens heb gegeven,
maar ik was efjes wat minder goed gezind,
maar na de reis nr pichanaki eb ik een positievere manier van denken gekregen,
ge moet u dus echt geen zorgen maken(voor de mama's enzo onder ons)...
Mijn werk gaat goed, ben nr het strand geweest met de jongens en ik amuseer me wel,
tis ni da ze zo goed luisteren naar mij, ma ze amuseren zich altijd wel goed.

Kdenk dak meer weg ga gaan met de jongens, om de sleur eruit te halen...

Deze maand en de volgende maand zijn er veel dingen op komst, het belooft een drukke maand te worden,
zo ben ik uitgenodigd door een meisje dat ik nog nooit gezien heb op een fiesta de promocion, das zo een uitvaart/100dagen feest maar dan super decadent, met gratis eten, gratis drank enz... dat belooft dus, hehe.

Verder ga ik reizen met mijn professor van spaans naar zijn geboortedorp, Coina waar iedereen hem kent, zoals in Trujillo eigenlijk, hehe.
Hij zegt dat ge als ge ergens naartoe gaat ge gwn moet zeggen da ge em kent en dan moogde overal binnen en krijgt ge korting en weet ik veel hehe.
Beetje ne maffia, en hij kent dus echt wel degelijk de helft van alle mensen die hij tegenkomt op straat, is wel de max. Ook mijn spaanse les is dus echt wijs, messtal ist gwn zo uitgebreid mogelijk ontbijten en praten over interessante dingen...

Ook ga ik wss naar Cajamarca met mijn franse vriend, Armel zijn collegio waar hij werkt, en die stad is naar het schijnt echt wel mooi...
Ook is er een vet verjaardagsfeest op komst waarbij een hele camping voor ons alleen is, dat belooft dus ook...

Ik denk dat er dus erg weinig redenen zijn om niet optimistisch te zijn...

En, lieve mensen, zoals altijd laat ik jullie een stukje meegenieten van dit mooie peruland door overal te gaan met de camera in de hand. Check dus regelmatig de foto's..
Vertier en plezier verzekerd, vrienden en vriendinnen.

Chau chau
Iljann

zaterdag 17 november 2007

Gsm

Beste mensen,
khad een gsm gekocht...
die ben ik dan kwijt geraakt in de taxi een keer.
NU heb ik een nieuwe...
het nummer is
0051448845499
(die 0051 is zoals 0032 bij ons, de code van het land)

Ciao

woensdag 14 november 2007

Pichanaki

hola,
ik ben juist terug van mijn reis naar pichanaki,
als je wilt weten hoe het was ga gwn nr de foto's-link...
Nu zou het moeten lukken,
chao
Ilja

woensdag 7 november 2007

verlichting

Beste mensen,

Ik heb een rare week achter de rug.
Maar ik voel me beter nu.

Ik had wat problemen met mijn gezin,
of beter gezegd zij met mij.
Zo vonden zij blijkbaar dat ik te veel met mijn neef optrok,
die hier woont. Maar dit konden ze niet aan mij zeggen, en zo moest ik speciaal om dit te horen, vroeg opstaan en naar huanchaco gaan met de bus.

Ik kreeg dit te horen van sofia, de baas v afs-trujillo.
Dat ik dus een soort afstand moet creeeren met mijn neef hier, die mijn beste peruaanse vriend is hier.
En zo zijn er wel nog andere rare toestanden die ik niet mag.
Zo mag ik niet praten met de meisjes die in hetzelfde huis wonen als ik, die er een kamer huren...

Ik vind het allemaal redelijk onlogisch,
maar ik zal me wel aanpassen en manieren vinden om dingen te omzeilen.
Ik voel me trouwens deze week verlicht door het bein van mijn spaanse lessen(eindelijk)

Ciao
Ilja