Pizza.

Te makkelijk.
Het is te makkelijk.
Het leven is als een voorgeprepareerde pizza.
We moeten hem alleen in de oven steken,
En klaar is kees.
Hem in stukken snijden en opeten is het enige wat er moet gebeuren.
Zo gaat dat tegenwoordig.
Maar wat valt er dan te doen?

Er valt vanalles te doen.
Op de pizza kan men een eitje smijten, of wat meer kaas.
Zoals men het zelf wilt,
De keuze ligt bij jou.
En bij mij.
Er zijn nog zoveel pizza’s niet voorgeprepareerd.
Pizza’s die zelf geen pizza’s zijn maar gewoon stukjes deeg.
Pizza’s die nog voor ze in de oven liggen, al lang niet meer lekker zijn en rotten in de vuilbak.
Het is niet omdat ons leven al voorgeprepareerd is, dat andere levens niet voorgeprepareerd kunnen worden. Of nageprepareerd. Pizza’s die veel lekkerder kunnen worden dan ze er al uit zien.
Of lasagna’s...

"Maar ik zit zo goed."
Dacht ik bij mijzelf.

Ilja

weer niets.

Weer niets.
Weer, niets.
Vandaag weer, wel iets.
Toch warm vandaag, dat weer.
Iets warms, maar ook wel winderig.
Na bonen, winderig.

driewerf hoera!

tot zover, mijn poëtische uitbarsting voor vandaag, 23 juni.
Geloof het of niet, helemaal uit mijn duim gezogen.
U zou voor minder denken dat u te maken heeft met een dicht-talent!

Ik weet het, het is alweer akelig stil geworden op deze blog.
Na al mijn beloften, zo stil.
Ik excuseer mij hiervoor en hoop dat het toch nog niet te laat is voor deze blog, och.
Het is omdat ik werk, zou ik kunnen zeggen.
Maar zo ongelofelijk veel werk ik nu ook weer niet,
volgende week alleszins toch niet.
Zo zal ik tijd hebben voor creatieve uitbarstingen van jewelste.

Liefst!
Graag!
Zeker weten zelfs!

Laten we hopen dat het weer geen loze belofte's zijn!

"BTW: Ik ga Spaans en Engels doen...
Zoals het een echt talent betaamt!"
Hoorde hij een fluisterend stemmetje stilletjes van achter het hoekje zeggen.

Tot de volgende,
lieve mensen!

En over roken gesproken, Turkije in de halve finale!

En ook nog,
alles voor de schetenwap!